Treat me like the book..

у нас дома ўсе захварэлі. гукавым фетышызмам. новую акустыку ацаніла нават мая бабуля!
цяпер мы сядзім перад калонкамі і пялімся ў іх гадзінамі.. сямейная ідылія, я вам скажу



увесь час зьдзіўляюся, якія неверагодныя і клёвыя людзі ёсьць навокал мяне - кожную раніцу пакуль закіпае чайнік у кухні, я гляджу ў вакно і думаю "прачынайся, сёньня ты ўбачыш сваіх сяброў".

якое ж шчасьце зрабіць пірог для сябе адной і затачыць, пакуль лышчык у хельсінках!



але дома ўсё роўна адной сумна, можа хто замовіць стрыптыз на мой адрас? ну ці піцу хаця б ((-: