Учора быў самы адстойны дзень за апошні час. Ніякіх цудаў і шчасьлівых пераменаў не адбылося. У метро я сарвалася ў гістэрыцы. Села пасярод платформы і стала то плакаць, то сьмяяцца; то і плакаць, і сьмяяцца. А потым я не пасьпела на ўлюбёнага Ólafur Arnalds. Затое ўсё ж такі пабачыла і пачула Sigur Rós.

А сёньня раніцай я атрымала смс. І дзень пачаўся цудоўна :)

PS. paulantipov, дзякуй. ты самы ацтойны ацтой. ацтоіць з табой - адзін ацтой :)